گربه‌ها شما را این شکلی می‌بینند / عکس

بزرگترین تفاوت بین دید انسان و دید گربه در شبکیه چشم است. گربه‌ها نمی‌توانند رنگ‌ها را به خوبی انسان تشخیص دهند و همچنین نمی‌توانند اجسام خیلی دور را ببینند؛ اما گربه‌ها در مقایسه با انسان‌ها توانایی بهتری برای دیدن در تاریکی دارند.

گربه‌ها در پشت آن چشمان درخشان چه می‌بینند؟

نیکولای لام (Nickolay Lamm) هنرمندی است که نزدیک به یک دهه پیش با سه متخصص بینایی حیوانات مشورت کرد تا فرضیه‌ای را ارائه کند و به صورت بصری نمایش دهد که گربه‌ها چگونه جهان را در مقایسه با انسان می‌بینند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بزرگترین تفاوت بین دید انسان و دید گربه در شبکیه (لایه‌ای از بافت در پشت چشم که حاوی سلول‌هایی به نام گیرنده‌های نوری است) است. گیرنده‌های نوری، پرتوهای نور را به سیگنال‌های الکتریکی که توسط سلول‌های عصبی پردازش می‌شوند، تبدیل می‌کنند و این سیگنال به مغز فرستاده و به تصاویری که می‌بینیم تفسیر می‌شوند.

دو نوع سلول گیرنده نوری به نام‌های سلول گیرنده نوری میله‌ای و سلول گیرنده نوری مخروطی وجود دارند. سلول گیرنده نوری میله ای مسئول دید محیطی و دید در شب هستند. آنها روشنایی و سایه‌های خاکستری را تشخیص می دهند. سلول گیرنده نوری مخروطی مسئول دید در روز و درک رنگ هستند.

هم گربه و هم سگ دارای غلظت بالایی از سلول گیرنده نوری میله ای و غلظت پایین سلول گیرنده نوری مخروطی هستند. در انسان‌ها این موضوع برعکس است و این امر به همین دلیل است که ما در شب نمی‌توانیم به خوبی ببینیم، اما می‌توانیم رنگ‌ها را بهتر تشخیص دهیم.

اما نیکولای لام می‌خواست به انسان‌ها این فرصت را بدهد که دنیا را از چشم حیوان خانگی مورد علاقه خود ببینند. در ادامه تصویر دید انسان در بالا و دید گربه در زیر قرار دارد.

میدان بینایی

میدان بینایی به ناحیه‌ای اطلاق می‌شود که وقتی چشم‌ها روی یک نقطه متمرکز می شوند دیده می شود. میدان بینایی گربه‌ها در مقایسه با میانگین میدان بینایی انسان که ۱۸۰ درجه است، بیشتر و ۲۰۰ درجه است.

حدت بینایی

حدت بینایی به وضوح بینایی اشاره دارد. حدت بینایی یک انسان معمولی ۲۰/۲۰ است. حدت بینایی یک گربه از ۲۰/۱۰۰ تا ۲۰/۲۰۰ است، به این معنی که یک گربه باید در فاصله ۲۰ فوتی از یک جسم باشد تا آن را ببیند و این در حالی است که یک انسان معمولی از فاصله ۱۰۰ یا ۲۰۰ فوتی نیز می‌تواند اجسام را ببیند. به همین دلیل است که تصویر پایین بسیار تار است.

دید رنگی

یک تصور غلط رایج وجود دارد که گربه ها نمی توانند هیچ رنگی را ببینند و فقط با سایه‌های خاکستری به دنیا می‌نگرند. انسان‌ها به عنوان موجوداتی سه‌رنگ‌بین شناخته می‌شوند، به این معنی که آنها دارای سه نوع مخروط هستند که به آنها اجازه می‌دهد رنگ قرمز، سبز و آبی را ببینند. تصور می‌شود که گربه‌ها نیز سه‌رنگ‌بین هستند، اما نه مانند انسان‌ها. بینایی گربه شبیه به انسان کوررنگ است. آنها می‌توانند سایه های آبی و سبز را ببینند، اما قرمز و صورتی می‌توانند برای آنها گیج‌کننده باشند.

این رنگ‌ها ممکن است برای آنها بیشتر سبز رنگ به نظر برسند، در حالی که رنگ بنفش می‌تواند مانند سایه دیگری از آبی به نظر برسد. سه‌رنگ‌بینی (Trichromacy)، پردازش سه کانال رنگی مستقلِ انتقال اطلاعات رنگ است که از سه نوع مختلف سلول مخروطی در چشم به دست می‌آید. به موجوداتی که دید ترایکروماتیسم دارند، ترای‌کروماتز می‌گویند.

فاصله

کارشناسان معتقدند، گربه‌ها نزدیک‌بین هستند، به این معنی که آنها نمی‌توانند اجسام دور را ببینند. با این حال، توانایی آنها برای دیدن اجسام نزدیک برای شکار و گرفتن طعمه مناسب است.

دید در شب

گربه‌ها نمی‌توانند جزئیات دقیق یا رنگ های پر رنگ را ببینند، اما به دلیل وجود تعداد زیادی سلول گیرنده نوری میله‌ای در شبکیه چشم که به نور کم حساس هستند، توانایی دیدن در تاریکی را دارند. در نتیجه، گربه‌ها می‌توانند با استفاده از تقریبا یک ششم مقدار نور مورد نیاز انسان‌ها محیط را در شب ببینند.

گربه ها همچنین دارای ساختاری در پشت شبکیه هستند که به آن تاپتوم می‌گویند و تصور می‌شود این بخش دید در شب را بهبود می‌بخشد. سلول‌های تاپتوم مانند یک آینه عمل می‌کنند و نوری را که از بین سلول گیرنده نوری میله‌ای و مخروطی عبور می‌کند به گیرنده‌های نوری منعکس می‌کنند و به آنها فرصتی دیگر برای دریافت مقدار کمی نور موجود در شب می‌دهد. این همان چیزی است که سبب درخشش چشمان گربه‌ها در شب می‌شود.

۵۸۵۸

کد خبر 1711564

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: گربه حیات وحش موجودات عجیب و ترسناک میدان بینایی حدت بینایی گربه ها انسان ها رنگ ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۰۰۰۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عوامل ابتلای افراد به بیماری لوپوس

به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که با بثورات پوستی یا آسیب به اندام‌های اصلی بدن مانند مغز، کلیه و کبد خود را نشان می‌دهد. هنگامی که فرد مبتلا به لوپوس یا هر اختلال خود ایمنی دیگری می‌شود، سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های سالم حمله می‌کند.

بیشتر بخوانید: علت درد در نقاط مختلف بدن علت ابتلا به لوپوس چیست؟

براساس گزارش هلث، علت دقیق لوپوس تا حد زیادی ناشناخته است اما تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از عوامل هورمونی، ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

آیا لوپوس ارثی است؟

لوپوس مانند بسیاری از اختلالات خودایمنی دیگر در خانواده‌ها دیده می‌شود اما داشتن سابقه خانوادگی لوپوس تضمینی برای ابتلا به این بیماری نیست زیرا ممکن است افراد جهش‌های ژنتیکی را به ارث ببرند که خطر ابتلا به لوپوس را در آن‌ها افزایش یا کاهش می‌دهد.

چه کسانی به لوپوس مبتلا می‌شوند؟

عوامل خطر زیر ممکن است احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش دهند:

سن: لوپوس در زنان ۱۵ تا ۴۴ ساله شایع است.

قومیت: زنان سیاه‌پوست در مقایسه با زنان سفیدپوست بیشتر در معرض ابتلا به لوپوس هستند.

جغرافیا: لوپوس به طور فزاینده‌ای در کشورهای صنعتی غربی رایج شده است. لوپوس همچنین در زنان اسپانیایی تبار، آسیایی، بومی آمریکا و آلاسکا شایع‌تر است.

جنسیت: لوپوس در زنان بیشتر از مردان است.

راه‌های انتقال ویروس "آبله مرغان"/ مدت زمان سرایت بیماری

عوامل خطر ابتلا به لوپوس چیست؟

محققان علت اصلی بیماری لوپوس را نمی‌دانند، اما برخی از عوامل خطر را شناسایی کرده‌اند. هورمون‌ها، ژن‌ها، محیط و عملکرد سیستم ایمنی همگی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند.

هورمون‌ها

لوپوس در زنان تقریبا ۱۰ برابر بیشتر از مردان است. میزان وجود هر یک از هورمون‌های دهیدرواپی آندروسترون (DHEA)، استروژن، استرادیول، پرولاکتین، پروژسترون، پرولاکتین و تستوسترون می‌تواند در ابتلا مؤثر باشد.

عوامل ایمنولوژیکی

لوپوس یک اختلال خود ایمنی است، بنابراین اکثر افراد مبتلا به آن تغییراتی در نحوه عملکرد سیستم ایمنی خود دارند. سلول‌ها زمانی که آسیب ببینند یا دیگر در سیستم ایمنی مورد نیاز نباشند دچار «آپوپتوز» می‌شوند. آپوپتوز فرآیندی است که باعث خود تخریبی یا مرگ سلول‌ها می‌شود. این سلول‌ها معمولاً زمانی از بین می‌روند که دیگر مورد استفاده قرار نگیرند. تحقیقات نشان داده است که سلول‌های مرده در بدن مبتلایان به لوپوس باقی می‌مانند. این سلول‌ها مواد یا سمومی را آزاد می‌کنند که می‌توانند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شوند. سیستم ایمنی شروع به حمله به بافت‌های سالم در اندام‌های مختلف بدن می‌کند و در نهایت علائم فیزیکی لوپوس نمایان می‌شود.

عوامل محیطی

تحقیقات نشان داده است که برخی عوامل محیطی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند. این عوامل عبارتند از:

حساسیت به برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌ها

قرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس که معمولاً در پودرهای شوینده، خاک، مواد سفالی و سیمان استفاده می‌شود.

ابتلا به برخی عفونت‌ها مانند ویروس اپشتین بار (EBV) که می‌تواند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شود.

سیگار کشیدن

قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV).

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

کد خبر: 1229880 برچسب‌ها دانستنی ها